Ana içeriğe atla

Eskiz Hali / Galeri 5

Bir sanatçı için eserini bitirdiği an bir sona işaret eder. Aralarındaki bağ artık kopmuştur ve eser artık bir seremoniyle, sergiyle uğurlanıp kendi yolculuğuna çıkabilir. Sanatçının eskizleri, karalamaları ise hala ilişkide olduğu, anı gösteren, sürece şahitlik edenlerdir. Çok manidar bir şekilde bir sanatçının eskizlerinin sergilenmeye değer görüldüğü zaman da genelde ölümlerinden sonra gerçekleşen retrospektif sergileridir. ‘Eskiz Hali’ sergisi henüz retrospektif yapmak için çok genç bu sanatçıların, kısa bir süreliğine, üretim süreçlerine, düşünme şekillerine, kafalarındaki seslere tanıklık ediyor.


Sanatçılar: Ahu Akgün, Eda Aslan, Ece Bal, Sena Başöz, Levent Aygül, Mehmet Dere, Aslı Dinç, Didem Erbaş, Burçak Gezeroğlu, Ekin Kano, Gizem Karakaş, Marc Lochner, Efe Meral, Romina Meriç, Lara Ögel, Erhan Özışıklı, Şevket Sönmez, Elif Süsler, Etem Şahin,Serra Tansel, Asuman Tanyaş, Tan Taşpolatoğlu, Ayça Telgeren, Defne Tesal, Zeynep Solakoğlu, Murat Yıldız, Mustafa Kemal Yurttaş

22 Ocak Pazartesi 
Galeri- 5 



* No Man's Land (2002) 30 x 21 cm Kağıt üzerine Tükenmez kalem desen








http://www.aktuelintermedya.com.tr/eskiz-hali-sergisi-galeri-5te/
http://guncelkadin.com.tr/eskiz-hali-sergisi-galeri-5te

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto

The Language Habitat: an Ecopoetry Manifesto By James Engelhardt Ecopoetry is connection. It’s a way to engage the world by and through language. This poetry might be wary of language, but at its core believes that language is an evolved ability that comes from our bodies, that is close to the core of who we are in the world. Ecopoetry might borrow strategies and approaches from postmodernism and its off-shoots, depending on the poet and their interests, but the ecopoetic space is not a postmodern space. An ecopoem might play with slippages, but the play will lead to further connections. Ecopoetry does share a space with science. One of the concerns of ecopoetry is non-human nature (it shares this concern with the critical apparatus it borrows from, ecocriticism). It certainly shares that concern with most of the world’s history of poetry: How can we connect with non-human nature that seems so much more, so much larger than ourselves? How can we understand it? One way

Art in İsolation Online Exhibition / Santa Clarita

Art in İsolation Exhibition Virtual  Link

Satın Alınamayan Ortak Kader “Yeni Normal”

Yeni normal.Şu günlerde oldukça duyduğumuz bu kavram  tuhaf ve ıssız olan bir uzamda huzursuzluğun kaygıya doğru  birleşme yarattığı noktada var olmakta.İçimizde bulunduğumuz gerçeklik şimdilerde böyle tarif ediliyor.Acaba gerçekten böyle mi? Yeni ve normal mi?Yeni olan gerçeklik acaba normalleştirici mi?  Bugünlerde çoğu insan nasıl normalleşeceğimiz konusunda tartışıyor, kakafonik tarzda bu tartışmalar hiçbir  şeyin eskisi gibi olmayacağını ifade eden gürültülü haber bültenlerine yakın benzerlikte yorumlarla beraber buharlaşıyor.Aslında anlamların, kavramların,temsillerin ağına yakalanan  vahşi anlamsız  bedenler olduğumuz gerçeği (Erasmusvari tabiriyle bir  “homo bulla”)ile karşı karşıyayız.Bunun yanı sıra insan hayatında korku ve izalosyonun tam ortasındayken derin ve olumlu bir değişim olabileceği inancıyla uyanıyoruz.Kapitalizmin rasyonalitesi ve şiddetli sonuçları olan ırkçılık, cinsiyetçilik ve eşitsizlikle karşı karşıya kalan insanlar olarak kendi “elleriyle” işledikler